วัช ๒, วัช, วัชชะ ๑ หมายถึง [วัดชะ] น. สิ่งที่ควรละทิ้ง; โทษ, ความผิด.(ป. วชฺช; ส. วรฺชฺย, วรฺชฺช).
[วัดชะ] น. สิ่งที่ควรละทิ้ง; โทษ, ความผิด.(ป. วชฺช; ส. วรฺชฺย, วรฺชฺช).
[วัดชะ] น. สิ่งที่ควรละทิ้ง; โทษ, ความผิด.(ป. วชฺช; ส. วรฺชฺย, วรฺชฺช).
[วัดชะพืด] น. พืชที่ไม่ต้องการ เช่นหญ้าคาในแปลงข้าว.(ป. วชฺช + พีช).
น. การพูด, ถ้อยคํา. ว. ควรพูดติ, ควรกล่าวติ. (ป. วชฺช; ส. วทฺย).
น. การพูด, ถ้อยคํา. ว. ควรพูดติ, ควรกล่าวติ. (ป. วชฺช; ส. วทฺย).
ก. ฆ่า, ทําให้ตาย. (ป.).
[วัดชะระ] น. วชิระ. (ส. วชฺร; ป. วชิร).